Zondag 15 september 2024
Deze week werd er in onder meer het openbaar vervoer gestaakt tegen wijzigingen in de vroegpensioenerij. Het idee is dat mensen met een zwaar beroep - havenwerkers, politieagenten, bouwvakkers, conducteurs, machinisten, schoonmakers, stratenmakers - drie jaar eerder met pensioen kunnen. In het geval van bouwvakkers kunnen we ons dat allemaal voorstellen, maar bij conducteurs wat minder. Die zitten toch de hele dag op hun luie reet? In het geval van standplaats Den Helder wel - en bij andere standplaatsen hoogstwaarschijnlijk eveneens - maar dat doen ze hoe dan ook in wisseldiensten. En dus is het een zwaar beroep. Zelf werk ik – als hotelmedewerker (wat officieel geen zwaar beroep is) – ook volgens een wisselend rooster, en het kan inderdaad vervelend zijn. De ene dag om 21.15 uur thuis, de volgende ochtend om 04.45 uur weer van huis. Relaxed is anders.
Zware beroepen zijn vaak ondankbare beroepen. Denk hierbij eens aan schoonmakers. Die moeten 's nachts wakker blijven om Schiphol Plaza te dweilen. Wie waardeert dat zonder het een vanzelfsprekendheid te vinden? Gelukkig zijn schoonmakers in andere plaatsen iets beter af. Op station Den Helder, bijvoorbeeld, zijn de treinreinigers niet actief op zaterdagnacht.
Dat merk je vooral op zondagochtend. De trein is dan zo rustig als dat-ie smerig is. Maar dat is prima: ’s nachts horen mensen te slapen. De mens is een dagdier. Dat is natuurlijk bepaald, of je nu 's nachts werkt of niet. Een dagdier dat wakker blijft zet zijn gezondheid op het spel. Zodanig zelfs dat de kans op kanker met tientallen procenten schijnt toe nemen.
Welk ander mens is het jou waard om kanker voor te krijgen? En dan met name in het weekend. Joep uit Schagen, bijvoorbeeld, gaat op zaterdagavond graag met z'n maten uit in Amsterdam en blijft tot diep in de nacht wakker. Op maandag is hij weer het dagdier dat om 09.00 uur achter z'n bureau kruipt om offertes te tikken en om 22.30 uur het bedlampje uit doet. Maar om Joep en z'n maten op die ene zaterdagavond te accommoderen, lopen heel wat mensen schijnbaar een verhoogd risico op kanker. Joep staat daar niet bij stil. Zeker niet als hij dronken is. Dan voegen hij en zijn maten zich bij de lieden die met hun geschreeuw en gestamp de trein op stelten zetten. Die er een teringzooi van maken. Drank maakt van hen een respectloos stuk uitschot.
Ondertussen moet voor Joep een machinist wakker blijven die pas om 02.20 uur het laatste station bereikt. En een conducteur. En omdat Joep veel gedronken heeft, loopt hij een verhoogd risico op ruzie of een ongeluk, zodat er verplegers en doktoren paraat moeten staan om Joep zonodig weer op te lappen.
Het lijkt me evident dat niemand conducteur of machinist wordt met de ambitie een trein vol dronken mensen derwaarts te brengen. Welke conducteur voert er nu een kaartcontrole uit in zo'n afgeladen nachttrein? Geen enkele. En dat betekent niets meer of minder dan dat treinen na een bepaald tijdstip onveilige werkplekken zijn.
Dat boeit de NS verder niet. Sterker nog, die ontvangt enthousiast subsidies van allerlei gemeenten die vinden dat hun stad 's nachts bereikbaar moet zijn. Schijt aan zware beroepen! Schijt aan mensen met kanker! Schijt aan overlast! Schijt aan smerige treinen! Schijt aan bange, weggekropen conducteurs! Leve dronken mensen! Leve de lol! Leve de nachttrein! Leve Joep en z'n maten!
Want Joep vormt een lucratieve markt, een wezenlijk onderdeel van de economie, een aanjager van de werkgelegenheid. Jazeker. En als hij nuchter is, is Joep een gezellige kantoorman met een vriendin genaamd Anja. Er gaan zelfs geruchten dat Anja zwanger is... Nieuw leven! Een nieuw, kankervrij mensje. Ja, dat is toch wel goed nieuws sinds zijn schoonmoeder, die dertig jaar verpleegster is geweest en drie tot vijf nachten per week voor anderen heeft gezorgd, met terminale borstkanker is opgenomen in een hospice. Gelukkig gaat hij zaterdag weer naar Amsterdam met z'n maten om de vreugde te vieren en het verdriet te verdrinken. Dat kan gewoon.
Reactie plaatsen
Reacties